بررسی رابطه بین خودپنداره تحصیلی ، راهبردهای انگیزشی و یادگیری با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر مدارس راهنمایی شهر رفسنجان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودپنداره تحصیلی، راهبردهای انگیزشی و یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر مدارس راهنمایی شهر رفسنجان انجام شد. تعداد نمونه 663 نفر از بین کلیه دانش آموزان مدارس راهنمایی شهر رفسنجان انتخاب شد و بر روی آنها ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه استاندارد خودپنداره راجرز و راهبردهای انگیزشی و یادگیری پینتریچ و همکاران ( 1991 ) اجرا شد. یافته های پژوهش در زمینه فرضیه اصلی پژوهش نشان داد که عملکرد تحصیلی بر حسب خود پنداره، راهبردهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری قابل پیش بینی است. همچنین نتایج نشان داد که رابطه بین جنسیت و عملکرد تحصیلی دانشآموزان معنادار است اما بین متغیرهای جنسیت دانش آموزان و خودپنداره دانشآموزان نیز با عملکرد تحصیلی رابطه معنادار مشاهده نشد. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که رابطه خطی بین متغیر عملکرد تحصیلی با راهبرد انگیزشی خودکارآمدی در گروه دختران و پسران متفاوت است اما رابطه خطی بین متغیر عملکرد تحصیلی با راهبرد یادگیری در گروه دختران و پسران متفاوت نیست.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، عملکرد تحصیلی ، خودپنداره ، راهبردهای انگیزشی ، راهبردهای یاد گیری