نقش همایش ها در پیش گیری از آسیب های اجتماعی و کمک به توسعه پایدار در مطالعات اجتماعی و فرهنگی

همایش تجلی تلاش یک جامعه برای برقراری ارتباط میان اعضای جامعه در جهت تبادل اندیشه و اشتراک دانش، ارائه یافته ها و نظریه های جدید و نهایتا کمک به رشد دانش و رسیدن به خرد جمعی است. یکی از راه های پیش گیری از آسیب های اجتماعی در جهان، برگزاری همایش ها است. مقاله حاضر با روش مقایسه ای جرج بردی به بررسی نقش همایش ها در کاهش آسیب های اجتماعی و رشد توسعه پایدار در مطالعات اجتماعی در ایران و جهان می پردازد. یافته ها نشان می دهد که نقش ساختارها، کارگزاران اجتماعی، مختصات زمانی رویداد ها ، انسجام بین پژوهشگران و اندیشمندان ، ارتباط بین فرهنگ آموخته شده در مدرسه و فرهنگ جاری در جامعه، پای بند بودن مسوولان اجرایی به قوانین و مقررات، رفع معایب سیستم آموزشی متمرکز و توجه مسوولان برگزار کننده نسبت به شیوه های جدید برگزاری همایش ها در دنیا می تواند باعث کاهش آسیب ها ی اجتماعی و کمک به توسعه پایدار در مطالعات اجتماعی و فرهنگی گردد.

کلیدواژه ها:

نقش همایش ها ، آسیب های اجتماعی ، پیشگیری ، توسعه پایدار