رابطه بین عملکرد خانواده و خودکارآمدی با خودپنداره دانش آموزان

هدف: پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین عملکرد خانواده با خودکارآمدی و خودپنداره دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی شهرستان کرمانشاه درسال تحصیلی 93-92 پرداخته است. روش: این پژوهش بر اساس روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری،کلیه دانش آموزان دختر و پسرمقطع راهنمایی شهرستان کرمانشاه که در سال تحصیلی 92/93 مشغول به تحصیل بودندکه تعداد آنهاحدود 3200 نفر می باشند را تشکیل می دهد. نمونه برابر با 330 نفر با توجه به روش نمونه گیری تصادفی در نظر گرفته شده است. ابزار های مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه سنجش عملکرد خانواده FAD، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه خودپنداره راجرز می باشند . نتایج: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که: بین عملکرد خانواده با میزان خودکارامدی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین عملکرد خانواده با میزان خودپنداره دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین خودکارامدی با میزان خودپنداره دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین میزان عملکرد خانواده دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد. بین میزان خودکارامدی دانش موزاندختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد و بین میزان خودپنداره دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد .نتیجه گیری: خانواده به عنوان یکی از اصلی ترین نهادهای اجتماعی می تواند نقش تعیین کننده ای در ایجاد کارکردهای مثبت در نظام اجتماعی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

عملکرد خانواده ، خودکارآمدی ، خودپنداره ، دانش آموزان