پیش بینی سازگاری دانشجویان بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه

هدف پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری دانشجویان بر اساس طرحواره های ناسازگار می باشد. روش پزوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پزوهش شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی ساری در سال تحصیلی 92-93 می باشد که 384 نفر به عنوان نمونه و با روش تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند. شرکت کننده ها در پزوهش به پرسشنامه طرحواره یانگ و سازگاری بل پاسخ داده اند. داده های جمع اوری شده با آزمون همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که بین سازگاری و ابعاد طرحواره ها رابطه معناداری وجود دارد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که طرحواره های ناسازگار می تواند در بروز ناسازگاری در دانشجویان نقش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، سازگاری