بررسی اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر شادکامی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی شهر اهواز

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر شادکامی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی شهر اهواز بود. نمونه متشکل از 50 نفر از کلیه مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بود که داوطلبانه در این طرح شرکت کردند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه شادکامی آکسفور بود. طرح پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است که پس از انتخاب تصادفی گروههای آزمایشی و گواه، مداخله آزمایش بر روی گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای و یک بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد، به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که معنا درمانی گروهی باعث افزایش شادکامی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در مرحله پس آزمون شد ولی مقدار این افزایش در مرحله پیگیری با این که اثری نسبتا پایدار داشت ولی از لحاظ آماری معنا دار نشد.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، شادکامی ، کم توان ذهنی