بررسی عناصر روایت گری داستانهای بازنویسی شده توسط کودکان با توجه به نظریه پراپ

تحقیق حاضر مطالعه ای میدانی است که به صورت تحلیل محتوا و توصیفی به بررسی عناصر روایی در داستانهای بازنویسی شده توسط کودکان دختر و پسر میپردازد. به دلیل اهمیتی که داستان در زندگی کودکان دارد و به پایهریزی افکار آنها کمک میکند. توجه به داستانهایی که برای کودکان نوشته میشود بسیار حائز اهمیت میباشد. بنابراین نویسندگان ادبیات داستانی باید به جنبههای مختلف داستانی که برای گروههای سنی مختلف کودکان مینویسند، آشنا باشند. لذا نیازمند بررسی میزان درک کودک از جوانب مختلف داستانهایی که برای آنها نوشته میشود هستیم که با انجام تحقیق در زمینه ی روایت داستان توسط کودکان به این مهم دست خواهیم یافت. این مقاله بر اساس نظریهی روایی پراپ(1928) در پی پاسخ دادن به پرسشهای زیر است: درک کودکان از داستان با توجه به عناصر روایی موجود در داستانهای بازنویسی شده توسط آنان چگونه است؟ کودکان هنگامیکه داستانی را میخوانند، آیا رویدادهای داستان را مطابق آن چه که نویسنده بیان کرده روایت میکنند؟ همچنین، جنسیت کودک یعنی دختر و یا پسر بودن، چه تأثیری بر درک کودک از عناصر داستان دارد؟ نتایج حاصل از تحقیق بیانگر آن است که میزان درک کودک از داستان در واکاوی داستان بازنویسی شده توسط کودکان با توجه به نوع جنسیت کودک متفاوت خواهد بود. هر کودک هنگام روایت داستانی که قبلاً آن را خوانده است، بر اساس سطح دانش و دیدگاه خود نسبت به داستان، رویدادهای داستان را بازنویسی میکند. توانمندی کودک که در درک و بیان عناصر روایی داستان بسته به جنسیت کودک متفاوت میباشد.

کلیدواژه ها:

روایت ، روایت شناسی ، نظریه ی پراپ ، ادبیات داستانی