رابطه هوش هیجانی و سازگاری زناشویی در زنان متأهل شاغل درآموزش و پرورش شهرستان شوش

هدف از این پژوهش بررسی رابطه هوش هیجانی با سازگاری زناشویی در زنان متأهل شاغل در آموزش و پرورش شهرستان شوش می باشد. 120 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی با استفاده از پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن (1980) و مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (1971) در طرح مطالعه مقطعی مورد ارزیابی قارار گرفتند. برای بررسی داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون ، تحلیل رگرسیون گام به گام استفادا شد . نتایج حاصل از تحلیل یافته ها نشان داد که بین هوش هیجانی باسازگاری زناشویی رابطه مثبت (0/42=r) وجود دارد همچنین بین مولفه های هوش هیجانی و سازگارسی زناشویی نیز رابطه مثبت وجود دارد . براساس نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره به شیوه گام به گام می توان مولفه هوش هیجانی خلق کلی و هوش هیجانی بین فردی را به عنوان متغیرهای پیش بین برای سازگاری زناشویی زنان تلقی کرد (0/43=r) به عبارتی زنانی که توانایی تشخیص و ابراز هیجان های خود و تشخیص هیجان های دیگران را دارند و نیز دارای خصوصیاتی چون خوش بینی ، شادکامی ، توانایی حل مسئله ، کنترل تکانه، خوشکوفایی، استقلال و همدلی هستند در زندگی زناشویی خود از سازگاری بیشتری برخوردارند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، سازگاری زناشویی ، زنان ، آموزش و پرورش