بررسی رابطه مقدار تلاش، خودکارآمدی درسی با انگیزش پیشرفت در بین دانش آموزان عادی و تیزهوش دبیرستان های ناحیه یک کرمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه مقدار تلاش، خودکارآمدی درسی با انگیزش پیشرفت در بین دانش آموزان عادی وتیزهوش دبیرستان های ناحیه یک کرمان بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان های دبیرستان های ناحیهیک شهر کرمان در سال تحصیلی 94 - 1393 بودند. که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، نمونه ای به حجم417 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه انگیزه پیشرفت، هرمنس (1970) برای سنجش متغیر انگیزهپیشرفت با 4 بعد، پرسشنامه خودکارآمدی درسی جینگ و مورگان (1999) و برای اندازه گیری تلاش از مقیاس دوپیرات ومارین (2005) استفاده شده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تجزیه واریانس چند متغیره ، رگرسیون سلسله مراتبی و tنمونه های مستقل استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد : فرضیه اصلی پژوهش مورد تأیید قرار گرفت که رابطه معنی دار بینمقدار تلاش، خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت و مولفه های آن (اعتماد به نفس، سخت کوشی، آینده نگری و پشتکار وانتخابشغل) وجود دارد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت : مقدار تلاش و خودکارآمدی رابطه مثبت و مستقیم باانگیزش پیشرفت داشته و مربیان و دست اندرکاران امر آموزش و پرورش می بایست به این نکات مهم توجه ویژه ای داشته باشند .

کلیدواژه ها:

مقدار تلاش و سخت کوشی ، آینده نگری ، اعتماد به نفش ، انگیزش پیشرفت ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان تیز هوش و عادی ، ناحیه یک کرمان