رابطه راهبردهای یادگیری خود تنظیم با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوش

هدف از این پژوهش بررسی رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیم با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوش بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان تیزهوش شهر دزفول و نمونه آن شامل 250 نفر از این دانش آموزان که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، تشکیل می دهد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه راهبردهای خودانگیخته یادگیری (پینتریچ و دی گروت، 1990) بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی همانند ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج نشان داد بین خودتنظیمی در سطح (r=0/40, p<0/001) و راهبردهای شناختی در سطح (r=0/44, p<0/001) با پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد خودتنظیمی 36 درصد از رگرسیون پیشرفت تحصیلی را تبیین می کند. با توجه به نتایج پژوهش ضرورت شناسایی راهبردهای یادگیری دانش آموزان مورد تأکید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

راهبردهای یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، تیزهوشان