اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر رضایت زناشویی زنان متاهل

رضایت زناشویی یکی از مهمترین ملاکهای عملکرد سالم در خانواده است. هدف اصلی این پژوهش، تعیین تاثیر رفتار درمانیدیالکتیکی بر رضایت زناشویی زنان متاهل شهرستان سردشت بود. روش تحقیق این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش ازمون- پس آزمون با گروه کنترل است. 40 نفر از زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره ژیانی خوش شهر سردشت در سال 93 در دو گروهآزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) به صورت نمونه ی در دسترس قرار گرفتند. متغیر مستقل رفتاردرمانی دیالکتیک بود که در 10جلسه روی گروه آزمایش اجرا شد. در گروه گواه هیچ مداخله ای صورت نگرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاری زناشویی(RDAS) بود. برای آزمودن فرضیه های پژوهشی آزمون t گروه های مستقل و آزمون برابری واریانس خطای لیون استفاده شد.یافته ها حاکی از آن بود که رفتاردرمانی دیالکتیک بر نمره سازگاری کلی زناشویی (P<0/001)، و ابعاد آن شامل انسجام،رضایتمندی زناشویی و توافق (P<0/01) موثر بود. یافته ها نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی در میزان افزایش کیفیت کلی رضایتزناشویی تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیکی ، رضایت زناشویی ، توافق ، انسجام ، رضایت مندی زناشویی