بررسی رابطه تعاملی بین ویژگی های شخصیتی و سبک های رهبری با خودپنداره مدیران مدارس ناحیه یک کرمان

هدف از این تحقیق بررسی رابطه تعاملی بین ویژگی های شخصیتی و سبک های رهبری با خودپنداره مدیران ناحیه یککرمان بود. جامعه آماری در این تحقیق، کلیه مدیران مدارس آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان می باشد که برابر با 221نفر می باشد که با استفاده از فرمول کوکران و نمونه گیری تصادفی، تعداد 140 انتخاب شدند. ابزار پروهش شاملپرسشنامه سبک رهبری سالزمن، پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو و پرسشنامه خودپنداره تنسی بودند. مقدار پایایی پرسشنامه سبک رهبری 0/93 و مقدار پایایی پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو برای هر خرده مقیاس (روان آزرده گرایی 0/85، در برون گرایی 0/72، در گشودگی 0/68، برای موافق بودن 0/69 و برای با وجدان بودن 0/79) و مقدار پایایی پرسشنامه خودپنداره تنسی 0/95 بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد، که با استفاده از رگرسیون گام به گام به بررسی فرضیه های تحقیق پرداخته شد. نتایج نشان داد طی گام اول متغیر کارمدار با ضریب بتای استاندارد 0/736 در حدود 54 درصد از واریانس خود پنداره را تبیین نموده است، در گام دوم متغیر کارمندمدار با ضریب بنای 0/384-، در گام سوم متغیر روان آزرده گرایی با ضریب بتای 0/167، در گام چهارم متغیر گشودگی با ضریب بتای 0/143، در گام پنجم متغیر برون گرایی با ضریب بتای 0/170، در گام ششم متغیر موافق بودن با ضریب بتای 0/163-، به کارمدار افزوده شدند و ضریب تبیین خودپنداره را افزایش دادند. متغیر با وجدان بودن تأثیری بر خودپنداره نداشت.

کلیدواژه ها:

ویژگی شخصیتی ، خودپنداره ، رگرسیون گام به گام ، سبک رهبری