پیش بینی بهزیستی روانشناختی بر اساس سازگاری اجتماعی دانشجویان دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

هدف از مطالعه پژوهش پیش بینی بهزیستی روانشناختی بر اساس سازگاری اجتماعی دانشجویان دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد شهر شیراز بود. این پژوهش یک مطالعه توصیفی- همبستگی بود که جامعه آماری آن را کلیه دانشجویان دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد واحد شیراز در سال 1393 تشکیل دادند و تعداد آنها 1857 نفر بود. حجم نمونه پژوهش 147 نفر شامل 40 مرد و 107 زن بود که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (RSPWB) (1989) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی پی کل و ویسمن (SAS) (1999) استفاده شد و داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی، رگرسیون و آزمون تی و با کمک نرم افزار spss تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین دو متغیر سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان، ارتباط معنی داری وجود دارد. میان دانشجویان دختر و دانشجویان پسر در میزان بهزیستی روانشناختی در سطح 0/05 تفاوت آماری معناداری وجود نداشت اما در میزان سازگاری اجتماعی در سطح 0/05 تفاوت آماری معناداری وجود داشت و با توجه به مقدار میانگین دو گروه زن و مرد در این آزمون میزان سازگاری اجتماعی آقایان بیشتر از خانم ها بود. با توجه به نتایج آزمون پیش بینی کننده رگرسیون خرده مقیاس های بعد دانشجویان و بعد خانوادگی متغیر سازگاری اجتماعی، پیش بینی کننده معنی داری برای بهزیستی روانشناختی بودند اما سایر خرده مقیاس های سازگاری اجتماعی هیچ کدام پیش بینی کننده بهزیستی روانشناختی نبودند.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، سازگاری اجتماعی