اثرات کیفیت آب آبیاری بر تعدادی از پارامترها در گیاه گندم

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر کیفیت آب آبیاری بر عملکرد و برخی پارامترهای دیگر در گیاه گندم در ایستگاه مطالعات شوری، زهکشی و اصلاح اراضی رودشت وابسته به بخش تحقیقات خاک و آب مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان انجام شد. پارامترهای مورد اندازه گیری شامل شمارش تعداد خوشه در متر مربع، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد کاه و اندازه گیری درصد پروتئین دانه و محاسبه کارآیی زراعی ازت NAE بود. تجزیه و تحلیل آماری انجام شده بر روی نتایج حاصل از آزمایشات و اندازه گیری ها نشان داد اثر کیفیت آب آبیاری شوری بر تمامی شاخصهای مورد اندازه گیری معنی دار بوده است به طوری که با افزایش شوری آب از 2 به 1.0 دسی زیمنس بر متر، تعداد خوشه در متر مربع، وزن هزار دانه، عملکرد کاه، عملکرد دانه و کارآیی ازت کاهش و درصد پروتئین افزایش یافته بود. کارآیی زراعی ازت به مفهوم میزان محصول تولید شده به ازای کود ازته مصرفی در هکتار با افزایش شوری تغییرات چشمگیر و قابل ملاحظه ای 6تا 11 کیلوگرم دانه بر کیلوگرم اوره داشته است که حاکی از لزوم به کارگیری مدیریت صحی مصرف ازت برای گندم دارد. افزایش درصد پروتئین که در شرایط شور اتفاق افتاده است به عنوان یک شاخص کیفی مطلوب به شمار می رود. افزایش درصد پروتئین در شرایط شور را می توان به عنوان یکی از راههای مقابله گیاه با شرایط تنش شوری و غلبه بر فشار اسمزی ناشی از افزایش شوری در سط ریشه و در نتیجه افزایش میزان جذب آب توسط گیاه نسبت داد.

کلیدواژه ها:

درصد پروتئین دانه ، کارآیی زراعی ازت ، کیفیت آب آبیاری ، گندم ، وزن هزار دانه