مداخله ارگونومی در کشورهای درحال توسعه صنعتی ارگونومی و کشورهای درحال توسعه صنعتی

در طول یک قرن گذشته توسعه صنعتی به مقدار بسیار زیادی به توسعه اقتصادی کشورها و پیشرفت اجتماعی در دنیا کمک کرده است . در این مقوله سهم کشورهای توسعه یافته صنعتی از سهم کشورهای درحال توسعه صنعتی به مراتب بیشتر بوده است تا آنجا که درحال حاضر یک وضعیت بسیار ناعادلانه در این دهکده جهانی حکم فرماست . از زمان جنگ جهانی دوم , صنایع به مقدار زیادی درجهت چندملیتی و جهانی شدن پیش رفته اند . در حال حاضر سرمایه گذاری خارجی بطور متوسط بیش از ٦٠ درصد کل سهم سرمایه گذاری در کشورهای درحال توسعه صنعتی راتشکیل می دهد . این پیشرفت سریع جهانی شدن صنعت وانتقال تکنولوژی از کشورهای صاحب صنعت به کشورهای درحالت وسعه صنعتی همیشه نتایج مثبت نداشته است . انتقال سریع تکنولوژی و پیشرفت صنعتی در کشورهای درحال توسعه صنعتی فشارهای زیاد جسمی و روحی برطبقه کارگر و گروههای فعال این کشورها وارد نموده است و در بسیاری از موارد مشکلات اجتماعی و زیست محیطی ایجاد نموده است . درکشورهای پیشرفته صنعتی کاربرد علم ارگونومی به کاهش فشارهای کار و ایمنی نمودن محیط کار و درنتیجه افزایش بهره وری کار کمک نموده است . امروز علم ارگونومی در این کشورها به عنوان هماهنگ کننده و ایجاد توازن مابین عوامل مختلف و درگیر سیستم های صنعتی و خدماتی جهت ایجاد توسعه پایدار و افزایش بهره وری و حفظ سلامت و رضایت افراد درگیر بکار گرفته می شود . متاسفانه در کشورهای درحال توسعه صنعتی به علت عدم آگاهی , نبودن مقررات ایمنی , بهداشت و ارگونومی , نبودن سازمان های اجرایی متعهد و عدم علاقمندی و توجه کارفرمایان و سازمان های کارگری به این اصول , مشکلات زیادی محیط های کاری این کشورها را دربرگرفته و درنتیجه بهره وری سیستم ها و کیفیت محصول این کشورها قابل رقابت با کشورهای پیشرفته صنعتی نیست . عدم رعایت اصول ارگونومی در برنامه ریزی توسعه موجب زیان های بسیاری در کشورهای درحال توسعه صنعتی شده است . اتفاقات ناهنجار بوپال ١ درکشور هندوستان مثالی است از صدها نمونه ناموفق توسعه صنعتی در کشورهای درحال توسعه . در مورد بوپال , قرار دادن محل کارخانه در کنار منازل مسکونی مردم و رعایت نکردن اصول ارگونومی در انتقال تکنولوژی دلیل اصلی این حادثه بوده است .