ارگونومی در رفوگری فرش: عضلانی ، ارزیابی پوسچر و اصلاح شرایط کار- اختلالات اسکلتی

رفوگری یکی از زیرمجموعه های هنر – صنعت قالیبافی است که در آن فرشهای آسیب دیده مرمت می شوند . عملیات رفوگری در کارگاههای سنتی یک تا حداکثر ١٥ نفره در وضعیت نشسته بر روی زمین و با استفاده از ابزارهای ساده و قدیمی انجام می شود . به منظور بررسی وضعیت رفوگری فرش و مشکلات ارگونومیک آن مطالعه ای مقطعی بر روی جامعة رفوگران شهر شیراز انجام گرفت . در مجموع ٧٢ رفوگر از ١٢ کارگاه رفوگری در فاز اول این تحقیق شرکت کردند . با استفاده از پرسشنامه نوردیک ، علایم اختلالات اسکلتی – عضلانی مورد مطالعه قرار گرفت . همچنین شرایط کار در کارگاههای رفوگری بررسی شد . نتایج نشان دادند که بیشترین ناراحتی ها وشکایات به ترتیب مربوط به زانوها، پشت و کمر می باشد که دلیل آن پوسچر نامطلوب زانوها ( تاشده در زیر بدن ) و ستون فقرات خمیده ارزیابی گردید . چنین نتیجه گیری شد که اقدامات اصلاحی می بایست بر روی حذف پوسچ ر نامطلوب نواحی یاد شده از طریق طراحی و ساخت میز مخصوص رفوگری متمرکز شود . درفاز دوم مطالعه ، براساس ابعاد بدنی رفوگران ، میز رفوگری طراحی و ساخته شد . ٨ رفوگر حرفه ای در آزمون میز طراحی شده شرکت کردند . برای ارزیابی پوسچرکار قبل و بعد از مداخله از تکنیک R ULA استفاده شد و امتیاز نهایی در هر دو حالت با یکدیگر مقایسه شدند . قضاوت رفوگران و ارزیابی ذهنی ایشان در مورد شرایط کار بر روی میز طراحی شده نیز بررسی شد . نتایج نشان دادند که میز طراحی شده شرایط کار را به طرز چشمگیری بهبود بخشیده است . کار بر روی میز پوسچر مناسب گردن ، کمر و پاها را سبب شد . براساس تکنیک RULA اولویت اقدامات اصلاحی از ) ٣ قبل از مداخله و در شرایط کار سنتی ) به ) ٢ بعد از مداخله و در شرایط کار بر روی میز ) کاهش یافت که این موضوع مؤثربودن اقدام اصلاحی را آشکار نمود .