انگیزش اجتماعیار و عملکرد شغلی: نقش تعدیل کننده انگیزش درونی،هویت تکلیف ادراک شده و قابلیت اعتماد سرپرست

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیلکننده انگیزش درونی، هویت تکلیف ادراک شده و قابلیت اعتماد سرپرست در رابطه بین انگیزش اجتماعیار و عملکرد شغلی است. اعضای نمونه پژوهش حاضر شامل 360 نفر ) 260 مرد و 100 زن( از کارکنان شرکت ملیمناطق نفت خیز جنوب-منطقه اهواز بودند که با استفاده از روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند. شرکتکنندگان در این پژوهش بهپرسشنامه انگیزش اجتماعیار )گرنت، 2008 (، مقیاس عملکرد تکلیفی )ویلیامز و اندرسون، 1991 ( مقیاس انگیزش درونی )بلیس، 1994 (، مقیاس هویت تکلیف ادراک شده )مورجیسون و همفری، 2006 ( و مقیاس صداقت در پرسشنامه قابلیت اعتماد )مایر ودیویس، 1991 ( پاسخ دادند و جهت تحلیل دادهها از روش رگرسیون سلسلهمراتبی استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که انگیزش اجتماعیار رابطه مثبت و معنیداری با عملکرد شغلی دارد و انگیزش درونی، هویت تکلیف ادراک شده و قابلیت اعتماد سرپرست تعدیلکننده این رابطه هستند. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن بود که انگیزش اجتماعیار عامل مهمی در ارتقایسطح عملکرد شغلی کارکنان است و همچنین این رابطه زمانی قویتر میشود که افراد از سطح بالاتر انگیزش درونی، هویت تکلیف ادراک شده و قابلیت اعتماد سرپرست برخوردار باشند. بنابراین با ارتقای سطح این متغیرها در کارکنان میتوان به میزان بیشتری از آثار مثبت انگیزش اجتماعیار کارکنان در سازمانها بهرهمند شد

کلیدواژه ها:

انگیزش اجتماع یار ، عملکرد شغلی ، انگیزش درونی ، هویت تکلیف ادراک شده ، قابلیت اعتماد سرپرست