مقایسه اثربخشی دو شیوه گروه درمانی وجودی و گروه درمانی شناختی رفتاری بر ارتقا کیفیت روابط بین فردی و باز بودن به تجربه

هدف پژوهش حاضربررسی مقایسه دوشیوه اثربخشی گروه درمانی وجودی و گروه درمانی شناختی رفتاری برکیفیت روابط بین فردی وبازبودن به تجربه بود پژوهش حاضر ازنوع پژوهش ازمایشی است جامعه این پژوهش شامل کلیه افرادی که به 3مرکز روانشناسی بامجوز رسمی درسال 94 درشهرتهران مراجعه کرده بودند می باشد ازاین میان برای گزینش بطور تصادفی 30نفر انتخاب و برای جایگزینی به روش همتاسازی در3گروه وجودی شناختی ـ رفتاری و گواه قرارگرفتند ازهر3گروه پیش ازمون به عمل امد و گروه وجودی درمان بارویکرد وجودی در12 جلسه و گروه شناختی ـ رفتاری درمان بارویکرد شناختی ـ رفتاری در12 جلسه ودرگروه گواه مداخله صورت نگرفت و درپایان برای هر3گروه پس ازمون اجرا شد ابزار مورداستفاده پرسشنامه QRI کیفیت روابط بین فردی پیرس و پرسشنامه 5عاملی NEO PI-R مک کرا و کاستا بود داده های بدست آمده باروش تحلیل MANCOVA موردتجزیه وتحلیل قرارگرفتند نتایج نشان داد هردوگروه اثرمعناداری برارتقا کیفیت روابط بین فردی وبازبودن به تجربه دارد و این تغیر درگروه درمانی وجودی بیشتر می باشد

کلیدواژه ها:

گروه درمانی وجودی ، گروه درمانی شناختی ـ رفتاری ، ارتقا کیفیت روابط بین فردی ، بازبودن به تجربه