اثربخشی گروه درمانی وجودی بر ارتقا کیفیت روابط بین فردی

هدف پژوهش حاضربررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی برکیفیت روابط بین فردی بود پژوهش حاضر ازنوع پژوهش ازمایشی است جامعه این پژوهش شامل کلیه افرادی که به 3مرکزروانشناسی بامجوز رسمی درسال 94 درشهرتهران مراجعه کرده بودند می باشد ازاین میان برای گزینش بطور تصادفی 20نفر انتخاب و برای جایگزینی به روش همتاسازی در2گروه وجودی و گواه قرارگرفتند ازهر2گروه پیش ازمون به عمل امدوگروهوجودی درمان باویکرد وجودی در12 جلسه و درگروه گواه مداخله صورت نگرفت اما گروه گواه بدون هیچ مداخله ای تشکیل شد و درپایان برای هر2گروه پس ازمون اجرا شد ابزار مورداستفاده پرسشنامه QRI کیفیت روابط بین فردی پیرس بود داده های بدست آمده باروش تحلیل کواریانس موردتجزیه وتحلیل قرارگرفتند نتایج نشان داد گروه درمانی وجودی اثرمعناداری برارتقا کیفیت روابط بین فردی دارد

کلیدواژه ها:

گروه درمانی وجودی ، ارتقا کیفیت روابط بین فردی