بررسی تاریخی خلاقیتها و نوآوری ها در نظام آموزش و پرورش ایران

هدف این مقاله ،در راستای تغییرجهت نگرش اندیشمندان از تاثیر عوامل وراثتی به عوامل اکتسابی ، تبین عوامل محیطی واجتماعی ظهورخلاقیت در نظام آموزش .پرورش ایران است . در پژوهش حاضر که با بهره گیری از رویکرد کیفی و با روش توصیفی -تحلیلی صورت گرفته است، پس از بازبینی منابع و اسناد تاریخی و پیامدهای تربیتی ان به بررسی نظریات متفاوت پیرامون عواملموثردر ایجاد یا رشد خلاقیت ومیزان ارتباط بین آن با توسعه نظام آموزش و پرورش پرداخته است ، یافته های پژوهش نشان میدهد که در دوران تاریخی ایران قبل و بعد از اسلام ونوع شرایط اجتماعی ، سیاسی ،مذهبی هر دوره بر وضعیت خلاقیت در نظام آموزشی و شکوفایی آن تاثیرگذار است . همچنین تحلیل الگوی اجتماعی و فرهنگی دوره های که دارای شکوفایی بی نظیرفرهنگی وعلمی در پرتو محیط خلاق است ، رابطه معنی دار خلاقیت و عوامل اکتسابی را در نظام آموزشی اثبات می نماید

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، تاریخ آموزش و پرورش ، تعلیم و تربیت ، عوامل خلاقیت