مقایسه احساس تنهایی و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان ناشنوای مدارس تلفیقی و استثنایی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه احساس تنهایی و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان مدارس تلفیقی و استثنایی انجام شد. جامعه این پژوهش را تمامی دانش آموزان ناشنوای مقطع راهنمایی که در مدارس عادی و استثنایی شهر کرمانشاه درسال تحصیلی 1394-95م شغول به تح صیل بودند. نمونه آماری در پژوهش حا ضر شامل 06 دانش آموز نا شنوا، 96 دانش آموز نا شنوا از مدارس ا ستثناییناشنوایان و 96 دانش آموز ناشنوا ازمدارس عادی بود که به روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارتند از: پرسشنامه ی سازگاری اجتماعی سین ها و سینگ و پرسشنامه احساس تنهایی ) UCLA (. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های به دست آمده از آمار توصیفی مانند میانگین وانحراف معیار و ازآمار استنباطی ) آزمون t مستقل ( استفاده شد. نتایج نشان داد، احساس تنهایی دانش آموزان ناشنوا در مدارس تلفیقی به طور معناداری بالاتر از دانش آموزان ناشنوا در مدارس استثنایی می با شد . اما بین دانش آموزان نا شنوا در مدارس تلفیقی و مدارس ا ستثنایی از نظر سازگاری اجتماعی تفاوت معناداری وجود ندارد.بنابراین تلفیق دانش آموزان ناشنوا می بایست با تأمل بیشتر صورت پذیرد و نکات ضعف و قوت تلفیق آموزشی این دانش اموزان با دقت بیشتر مورد ارزیابی قرار گیرد و با انجام پژوهش های آتی راهکارهایی متناسب به منظور ارائه موفق تر برنامه تلفیق پیشنهاد شود.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان ناشنوا ، مدارس تلفیقی ، مدارس استثنایی