بهینه سازی تخصیص منابع مالی به منظور سرمایه گذاری در بخش مسکن در شرایط عدم قطعیت و نوسانات بازار

لزوم حرکت به سوی اصلاح الگوی مصرف و تخصیص بهینه امکانات و تجهیزات در فرآیندهای اقتصادی، امروزه به یک مقوله جدی در کشور تبدیل شده است. از طرف دیگر، بازار مسکن به دلیل پیچیدگی‌های خاص و ارتباط وسیع با فعالیت‌های پسین و پیشین و تاثیرگذاری بر روی متغیرهای کلان اقتصادی دارای جایگاه و اهمیت بسزایی در اقتصاد ملی می‌باشد. این تحقیق در پی آن است تا به طراحی یک مدل تصمیم‌گیری چند شاخصه فازی، ضمن تعیین شاخص سرمایه‌گذاری اقتصادی در این بخش، اولویت و درصد بهینه تخصیص منابع مالی به منظور سرمایه‌گذاری در بخش مسکن هر استان را تعیین نماید. برای این منظور از تلفیق 14 شاخص تصمیم‌گیری اقتصادی و بهره‌گیری از منطق فازی به منظور لحاظ شرایط عدم قطعیت و وجود نوسانات موجود در بازار عرضه و تقاضای مسکن استفاده شده است. این تحقیق بر روی 30 استان و در طی دوره زمانی 1377 تا 1387 صورت پذیرفته است. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که با در نظر گرفتن شرایط عدم قطعیت و نوسانات بازار، الگوی فعلی سرمایه‌گذاری در بخش مسکن در استان‌های کشور بهینه نبوده و نیاز به تعدیل در درصدها و مقادیر فعلی سرمایه‌گذاری می‌باشد.

کلیدواژه ها:

اصلاح الگوی مصرف ، بهینه‌سازی ، منطق فازی ، تصمیم‌گیری چند شاخصه ریاضی ، مسکن ، عدم قطعیت