اصول و مبانی برنامهریزی درسی

در این مقاله نخست به بازشناسی مفهوم برنامهریزی پرداخته شده و اینکه امروزه کشورهای مختلف برای دستیابی به توسعه در ابعاد مختلف به برنامهریزی میپردازند و در ادامه بیان میشود که یکی از انواع برنامهریزیدر نظام تربیتی آموزش و پرورش، برنامهریزی درسی است و به تبیین مفهوم آن پرداخته میشود که در آن برنامهریزی درسی به عنوان یک روش سازماندهی مواد یادگیری مشترک یا مهارتهای زندگی که برای همهیشهروندان ضروری است معرفی میشود چرا که برنامهریزی درسی یکی از ابزارهای مدیریت است که زمینهی منطقی اتخاذ تصمیم را فراهم میسازد. در ادامه در مورد انواع برنامهی درسی بحث میشود که به دو بخشرسمی )آشکار( و غیررسمی )پنهان( تقسیم میگردد که برنامهی درسی آشکار همان برنامههایی است که در مدارس در حال اجرا بوده و میتوان از کم و کیف آن اطلاع پیدا کرد اما برنامهی درسی پنهان بخش پیچیدهیبرنامهی یادگیری فرد تعریف میشود که به هیچ وجه نمیتوان از مقدار آن اطلاعی به دست آورد. در بخش دیگر مقاله روشن میشود که بین برنامهریزی آموزشی و درسی و همچنین طراحی آموزشی تعامل وجود دارد بدینصورت که با تعاریف این سه مفهوم، چگونگی تعامل آنها با یکدیگر مشخص میشود و اینکه از طریق طراحی آموزشی مناسب میتوان به نتایج مورد انتظار از اجرای برنامه امیدوار شد و سپس انواع مدلهای برنامهریزی درسی معرفی می شود که در دو رویکرد تکنیکی )رویکردی که در آن اعتقاد بر این است که میتوان هدفهایتعلیم و تربیت را تعیین کرد( و رویکرد غیرتکنیکی )رویکردی که بر روی خودشناسی و خودارزشیابی تمرکز دارد( تقسیم میشوند. در بخش آخر مقاله و در مقام نتیجهگیری بر تهیه و تدوین دقیق و علمی انواع برنامهریزی از جمله برنامهریزی درسی تاکید فراوانی میشود.

کلیدواژه ها:

برنامهریزی ، برنامهریزی درسی ، برنامهی درسی آشکار ، برنامهی درسی پنهان ، رویکرد تکنیکی برنامهی درسی ، رویکرد غیرتکنیکی برنامهی درسی