سیاستگذاری دینی در برونزایی های زیست محیطی

با افزایش توان فن‏آوری‌ها در بهره‏برداری از منابع طبیعی، تعادل زیست محیطی، در دو قرن اخیر به زیان طبیعت بر هم خورده که پدیده‏ای اسفبار و گاه جبران‏ناپذیر بوده و در ربع قرن اخیر از مرز جوامع گذشته است. بحران های زیست محیطی کل نظام طبیعت را تهدید می کند. تخریب محیط از طریق افزایش مصرف انرژی در جهان، انقراض گونه ها و نابودی جنگل ها در حالی صورت می پذیرد که تلاش بسیاری در جهت مواجهه با این دسته از خطرات صورت می گیرد. امروزه، جامعه بین‏الملل راه‏حل این معضل را محافظت از محیط زیست می‏داند و در این راه، مایل است از دین کمک بگیرد. چرا که در این مسیر، دین به عنوان یک مکتب الهی می تواند کمک شایانی به جریان حفاظت از محیط زیست داشته باشد. دین اسلام با تنظیم رابطه انسان با محیط زیست از طریق برقراری حقوق مالکیت و همچنین ترویج اخلاق زیست محیطی و با وضع اصول موضوعه ای همچون اصل لاضرر، اصل عدالت، اصل رفاه و منفعت اجتماعی به مقابله با این دسته از خطراتی که زندگی جامعه بشری را تهدید می کند، می پردازد. در این مقاله پس از مرور مختصری بر ابزار های سیاست های موجود برای مواجهه با برونزایی های زیست محیطی، به بررسی نقش دین و ابزار های آن برای مقابله با تخریب محیط زیست و همچنین تعیین نحوه استفاده از منابع طبیعی خواهیم پرداخت. اسلام با سه ابزار اخلاق زیست محیطی، نظام حقوق مالکیت محیط زیست و منابع طبیعی و دولت اسلامی در مقابله با برونزایی های زیست محیطی اقدام می کند.

کلیدواژه ها:

برونزایی های زیست محیطی ، اخلاق زیست محیطی ، حقوق منابع طبیعی ، سیاستگذاری های زیست محیطی