ارزیابی، شناخت و کنترل فرسایش مناطق بیابانی؛ بستری در جهت کاربری اراضی پایدار

فرسایش عبارتست از جابجایی مواد از نقطه ای به نقطه ای دیگر، پس از تخریب سنگ یا خاک این مواد توسط عوامل گوناگون مانند آب، باد و برف حمل و بسته به میزان قدرت عامل حمل، انتقال و رسوب گذاری می نماید . تخریب سنگ و یا خاک بصورت فیزیکی یا مکانیکی ، شیمیایی و انحلالی صورت می گیرد. سه مرحله مهم فرسایش مراحل برداشت ، حمل و رسوب می باشد که جهت انجام کارهای اجرایی شناسایی محلهای برداشت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اهمیت و ابعاد گسترده فرسایش خاک نیاز ما را به تحقیقات فوری و اعمال روشهای کم هزینه دز جهت ایجاد پایداری در کاربری های موجود مناطق بیابانی گوشزد میکند، دستیابی به این هدف شامل راهبردهای جامع در دراز مدت است که باعث بهبود شرایط زندگی مردم بخصوص در سطح بهره برداران منطقه بیانجامد . اندازه گیری فرسایش پذیری خاک منطقه و عوامل موثر بر آن شناسایی مناطق بحرانی از نظر فرسایش بادی و نقاط برداشت رسوبات بعنوان منشاء تپه های ماسه ای موجود در منطقه و تحلیل عوامل موثر در فرسایش منطقه خضرآباد – همت آباد یکی از عوامل دستیابی به اهداف فوق الذکر است. بر اساس ارزیابی های انجام گرفته و با توجه به روشهای تخمین فرسایش آبی پسیاک و فرسایش بادی اریفر منطقه به کلاسهای فرسایشی مختلفی تقسیم و راهکارهای کنترلی و مدیریتی در هر کلاس ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، فرسایش آبی ، مدل پسیاک ، مدل اریفر