ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین با روش فرآیند ارزیابی و با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی

ارزیابی توان اکولوژیک، سنجش موجودی و توان بالقوه سرزمین با ملاکها و معیارهای مشخص و از پیش طرح ریزی شده است .این مطالعات به عنوان پایه ای برای تصمیم گیری و برنامه ریزی استفاده از سرزمین در تمام نقاط جهان به کار گرفته می شود. این امر به دلیل ضرورت انتخاب و بهره برداری بهینه از پتانسیل اکولوژیک سرزمین در قالب مطالعات برنامه ریزی و مدیریت زیست محیطی به منظور حصول به اصل توسعه پایدار است. هدف از انجام این پروژه بکار گیری دانش آمایش سرزمین در پهنه بندی منطقه مورد مطالعه جهت استفاده بهینه از توان بالقوه منطقه می باشد. مطالعه موردی در این تحقیق بخش مرکزی شهرستان چابهار است. روش کلی تحقیق، فرآیند ارزیابی توان اکولوژیکی است. ابتدا منابع اکولوژیکی شناسایی شدند. برای تهیه نقشه های لازم ابتدا کار شناسایی، تهیه و تولید منابع پایدار و ناپایدار انجام و معیارها و متغیرهای مورد نظر برای ارزیابی منطقه مشخص شد. در ادامه نقشه های منطقه مورد بررسی (به کمک نرم افزار GIS) به شبکه هایی از مربع (پیکسل) تقسیم و سپس منابع اکولوژیکی مرتبط با کاربری مورد نظر در این شبکه ها شناسایی و بر اساس پارامترهای متعددی برای اختصاص اراضی به 6 نوع کاربری (کشاورزی و مرتعداری، جنگلداری، حفاظت محیط زیست، توریسم و توسعه شهری، صنعتی و روستایی) نمره دهی شدند. در نتیجه در پایان فرآیند ارزیابی و پس از تلفیق نقشه ها و تعیین توان منطقه برای هر کاربری نتایج به صورت نقشه بدست آمد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی توان اکولوژیکی ، کاربری ، روش فرآیند ارزیابی GISچابهار