مدل سازی در ارزیابی اثرات زیست محیطی سکونتگاهی (مطالعه موردی کلانشهر تبریز)

امروزه در جهت پرداختن به مشکلات و اثرات زیست محیطی در کلانشهرها و ارزیابی آنها ، دانستن اهمیت انواع مختلف تخریب و تأثیر آنها بر سلامت انسان ، اقتصاد و اکوسیستم ضروری است. اکثر زیست محیطی ترین کالاها بدون حقوق مالکیت مشخص و یا بازارهایی هستند که بتوان از طریق آنها ارزش تخریب محیط زیست را استخراج نمود. بنابراین ، ارزش آن ها معمولاً باید به طور غیر مستقیم معین گردد. ارزشگذاری اقتصادی را می توان به گونه ای مثبت در جهت هر چه بهتر نمودن سیاستهای مختلف زیست محیطی دخالت داد و نیز به ارزیابی و مقایسه منافع حاصل از استفاده از منابع زیست محیطی و همچنین هزینه ها ، که همان مزایای از دست رفته هستند پرداخت. در همین راستا در مقاله حاضر نیز با بهره گیری از روشهای ارزشگذاری غیر مستقیم، با رویکردی هدانیکی به مدل سازی اقتصادی و ارزیابی تأثیر عوامل مختلف زیست محیطی بر ارزش منازل مسکونی در مناطق هشتگانه کلانشهر تبریز پرداخته شده است. جهت انجام این پژوهش از دو روش استفاده شده است ؛ روش داده های ترکیبی (پانل) (مربوط به سالهای 1389-1385) و روش حداقل مربعات معمولی مقطعی(برای سال 1389). متغیرهای مورد نظر شامل سرانه فضای سبز ، آلودگی هوا (بر حسب شاخصIsP) ، تراکم جمعیت و مساحت زیربنای واحد سکونتگاهی بوده است. براساس نتایج تحقیق در هر دو روش رابطه انتشار ذرات آلاینده هوا و سطح آبهای زیر زمینی و تراکم جمعیت با ارزش مناطق مختلف مسکونی در این کلانشهر منفی ومعنی دار و نیز رابطه سرانه فضای سبز و مساحت زیر بنا با ارزش منطقه مثبت و معنی دار می باشد. همچنین بیشترین تأثیر ارزش منازل مسکونی در مناطق مختلف این شهر در هر دو روش از بین متغیر های تحقیق از متغیر آلودگی هوا می باشد

کلیدواژه ها:

روش قیمت گذاری هدانیک ، روش داده های ترکیبی ، روش حداقل مربعات ، ارزشگذاری غیر مستقیم