تخمین مکانی پارامترهای کیفی آب زیرزمینی با استفاده از روش های زمین آماری (مطالعه موردی : دشت فسا)

با افزایش بی رویه جمعیت در سالهای اخیر، افزایش نیازهای آبی و محدودیت منابع آبهای سطحی و برداشت بی رویه از سفره های آب زیرزمینی باعث به بار آمدن خسارات جبران ناپذیری به محیط زیست و منابع طبیعی کشور در سالهای گذشته شده است. افزایش برداشت آب از سفره های آب زیرزمینی می تواند باعث کاهش کیفیت آب های زیرزمینی گردد. میزان کلر و نسبت جذب سدیم از مهمترین پارامترهای کیفی آب به شمار می روند که برآورد میزان این دو پارامتر و در نتیجه غلظت سدیم ، کلسیم و منیزیم بسیار وقت گیرتر و هزینه برتر از اندازه گیری شوری آب است لذا یافتن راهکاری که بتوان از روی میزان شوری میزان نسبت جذب سدیم و کلر آب را برآورد مکانی زد لازم و ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه برای تخمین پارامترهای مذکور در دشت فسا از تخمین چند پارامتری کوکریجینگ و کریجینگ استفاده گردید و شوری آب به عنوان متغیر کمکی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از روش کوکریجینگ با کریجینگ برای برآورد نسبت جذب سدیم و کلر به کمک معیار آماری RMSE مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج نشان داد که روش کوکریجینگ دارای دقت بالاتری نسبت به روش کریجینگ در برآورد مقدارنسبت جذب سدیم (SAR) و کلر آب زیرزمینی در مناطق با محدودیت اطلاعات میباشد.

کلیدواژه ها:

برآورد مکانی ، نسبت جذب سدیم ، کلر ، زمین آمار ، کریجینگ