نقش کشاورزی شهری در بهینه سازی مصرف انرژی

کشاورزی شهری پرورش، پردازش و توزیع مواد غذایی در شهرها و اطراف آن است. در واقع نگاهی است به جامعه و شهرسازی که سرنخ های متنوع شهرسازی و طراحی را به سیستم های متنوع کشاورزی و غذایی باثبات پیوند می دهد. تولیدات کشاورزی مستمر شهری در مقایسه با کشاورزی روستایی می تواند قابل توجه باشد. همچنین به دلیل کمیاب بودن منابع آب و زمین در شهر، کشاورزی شهری فقط بخشی از منابعی را به کار می گیرد که در کشاورزی روستایی استفاده می شود. از طرف دیگر می تواند بخشی از زایدات جامد و مایع شهری را جذب کند که به کاهش هزینه و مشکلات مدیریت زباله در شهر می انجامد. افراد دوست دارند طعم و بوی سبزی و میوه تازه را حس کنند، شاهد سبز شدن محیط اطراف خود باشند و در محیط سبز آرام بگیرند. از یک گلدان جعبه ای تا مزارع محلی در زمین های متروکه تا درخت های سربلند روی پشت بام منازل؛ کشاورزی شهری به سرعت در حال تغییر دادن شهرهای جهان است. ایده، ایده ی ساده ای است: استفاده از همه فضاها برای کشاورزی و باغبانی. در این پژوهش سعی شده تا با تاکید بر کشاورزی شهری به عنوان یک اصل در توسعه پایدار، نقش و تاثیر آن را در بهینه سازی مصرف انرژی در منطقه سیستان بررسی گردد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی– تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای جمع آوری شده است. نتایج مطالعات حاکی از آن است که به کارگیری این ایده در منطقه سیستان نه تنها در کاهش آلودگی های زیست محیطی موثر باشد و از طریق بهبود کیفیت محیط زیست سبب ایجاد محلی سالم برای زندگی در شهر شود بلکه می توان به ایجاد درآمد در این فضاهای کوچک شهری منجر شود.

کلیدواژه ها:

کشاورزی شهری ، توسعه پایدار ، بهینه سازی مصرف انرژی ، کیفیت محیط زیست