بررسی توان استحصال بیوگاز در بزرگترین دفنگاه غیر بهداشتی شمال کشور (سراوان)

در جهان امروز، زباله ها یک آلاینده محیط زیستی شناخته شده هستند، که نیاز به توجه ویژه دارند و در صورت عدم مدیریت صحیح و کاهش بار آلودگی ها و پسماند ها، تندرستی، سلامت و بهداشت همگانی با ناهنجاری های فراوانی روبه رو خواهد شد. در این میان محل دفن زباله، نقش مهمی را در شبکه دفع زباله بازی می کند و جزئی از استراتژی جدید مدیریت جامع مواد زائد جامد محسوب می شود. در سال های اخیر پروژه محل دفن شامل تجهیزاتی برای کنترل و انتقال گاز و استفاده از انرژی مربوط به بیوگاز مطرح شده و در برخی شهرهای ایران مطالعات خوبی در این زمینه انجام شده است. در این مقاله با توجه به اهمیت دفنگاه سراوان درصد اجزا تشکیل دهنده زباله، چگالی، درصد رطوبت و پارامترهای شیمیایی مانند PH ، C/N و ارزش حرارتی مطابق با روشهای استاندارد انجام شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد میانگین نسبت C/N (94/40) و رطوبت (2/63) و همچنین مواد آلی(بیشتر از 60 درصد) ، PH متوسط 2/7 و ارزش حرارتی متوسط 5000 (KJ/Kg) برای زباله های لندفیل سراوان برآورد شد و براساس شرایط استاندارد تولید و استحصال بیومتان که مبین نسبت C/N (35) و رطوبت (بیشتر از50 درصد)، مواد آلی(بیشتر از 40 درصد) ، PH بین 7 تا 2/7 و ارزش حرارتی معمول بیوگاز 5000 (KJ/Kg) می باشد، قابیلت مطلوب زباله های این حوزه جهت تبدیل به بیومتان را نشان می دهد. احداث نیروگاه بیوگازی به عنوان یک گزینه قابل تأمل در مقوله مدیریت مواد زائد شهری در این استان می تواند برای تأمین انرژی و حل معضل زباله مد نظر قرار گیرد. با این حال، موفقیت این برنامه منوط به سرمایه گذاری دولت یا بخش خصوصی و مشارکت عمومی است.

کلیدواژه ها:

بیوگاز ، کیفیت فیزیکی و شیمیایی ، مواد زائد جامد