تعیین پرتفولیوی بهینه انرژی اولیه نیروگاه های کشور از منظر توسعه پایدار با رویکرد فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP)

الگوی تولید الکتریسیته در ایران در دهه‎های گذشته به شدت وابسته به سوخت‌های فسیلی (فرآورده‌های نفتی و گاز طبیعی) بوده است. هم اکنون بیش از 96% انرژی تولید شده در کشور بوسیله ی نیروگاه های سوخت های فسیلی تولید می‏گردد. با توجه به لزوم تجدیدنظر در این الگو، مقاله حاضر به ارزیابی گزینه های مختلف برای تعیین سبد بهینه منابع انرژی برای تولید برق در ایران، با در نظر گرفتن معیارهای توسعه ی پایدار می پردازد. به این منظور روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) مورد استفاده قرار گرفته است. فرآیند تحلیل سلسله مراتبی یکی از روش‎های تصمیم‎گیری چند معیاره می‎باشد که می تواند فاکتورهای چندگانه و در مواردی متعارض را همزمان لحاظ نماید. همچنین به منظور در نظر گرفتن ابعاد متفاوت ارزیابی منابع انرژی از مدل ماتریس منافع، موقعیت‎ها، هزینه‎ها و ریسک‎ها (BOCR) با هفت معیار اصلی و پانزده زیر معیار استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‎دهد که در سبد بهینه انرژی برای تولید برق در ایران بیشترین سهم مربوط به گاز طبیعی و انرژی تجدیدپذیر به ترتیب با 41 درصد و 36 درصد خواهد بود. همچنین لازم است سهم انرژی‌های فسیلی در تولید برق کشور کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

ترکیب بهینه منابع انرژی نیروگاه‌ها ، توسعه پایدار ، روش های تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی(FAHP)