استفاده از کوکوپیت اصلاح شده به عنوان جاذب نیکل از محیط آبی

فلزات سنگین از جمله ترکیبات مضری هستند که در صورت ورود به زنجیره غذایی قادرند آسیب های متعددی برای موجودات ایجاد کنند. روش های مختلفی برای حذف فلزات سنگین از پساب های حاوی این مواد وجود دارد که یکی از آنها حذف به روش جذب سطحی توسط جاذب می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی امکان استفاده از کوکوپیت برای حذف فلزات نیکل و روی از محیط آبی می باشد. در این بررسی کوکوپیت توسط محلول های NaOH (4/0 مول در لیتر) و HNO3 (4/0 مول در لیتر) و آب مقطر دو بار تقطیر جداگانه اصلاح گردید. پس از تهیه جاذب اصلاح شده جذب سطحی هر کدام با یکدیگر مقایسه شد. آزمایش های جذب سطحی در غلظت های اولیه و همچنین یون نیکل ، pH و دزهای مختلف جاذب انجام شد. در نهایت ایزوترم های جذب یون نیکل بر روی کوکوپیت اصلاح شده بر اساس آزمون مدل های ایزوترم لانگ میر و فروندلیچ تعیین شد. بر اساس نتایج به دست آمده بهترین روش اصلاح برای فلز نیکل اصلاح با محلول اسیدی بود. در بررسی حداکثر جذب سطحی در محیط اسیدی نیز بالاترین جذب فلز نیکل 44 میلی گرم در لیتر به دست آمد. بهترین مدل جذب نیز فلز مدل لانگمیر تعیین گردید. بر اساس نتایج به دست آمده و همچنین با توجه به قیمت ارزان و سهولت تهیه و اصلاح می توان از کوکوپیت در حذف فلز نیکل از آب و فاضلاب ها استفاده کرد. بهترین مدل نیز برای بررسی نوع رفتار جذب فلز توسط جاذب مدل ایزوترم لانگمیر بوده و جذب نیکل توسط جاذب به صورت تک لایه ای است.

کلیدواژه ها:

جاذب ، جذب سطحی ، نیکل ، کوکوپیت