اندازه گیری فلز سنگین مس در خرچنگ شناگر آبی و ارتباط آن با طول و وزن کل

فلزات سنگین ناشی از توسعه صنعت و رها سازی آن در آب ها، در مقابل تجزیه مقاوم بوده و مقدار آن در آبزی به عنوان یکی از زنجیره های غذایی انسان تجمع می یابند. این مطالعه به منظور اندازه گیری مقدار فلز سنگین مس در بافت عضله خوراکی خرچنگ شناگر آبی خلیج فارس در سال 1390 انجام شد. 180 نمونه خرچنگ شناگر آبی بصورت تصادفی از مناطق مورد مطالعه (درگهان، هرمز، بندرعباس) جمع آوری گردید. پس از انجام زیست سنجی جهت استخراج فلز مس از بافت عضله خرچنگهای مورد مطالعه از روش هضم شیمیایی و آنالیز فلز توسط دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی مدل ترمو ساخت استرالیا صورت پذیرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که میانگین غلظت مس در مناطق مورد مطالعه در فصل تابستان (درگهان 0165/0 ± 9117/0، هرمز 0199/0 ± 8609/0و بندرعباس 0117/0 ± 8219/0) و زمستان ( درگهان 116/0 ± 9061/0، هرمز 0188/0 ± 8431/0 و بندرعباس 0105/0 ± 8017/0) ppm بر حسب وزن خشک آبزی بود. همچنین نتایج حاصل نشان داد که برای غلظت عنصر مس در بافت عضله خرچنگ شناگر آبی بین دو جنس نر و ماده اختلاف معنی داری وجود ندارد(P>0.05). با بررسی دیگری که در زمینه ارتباط بین غلظت عنصر مس در بافت خرچنگ شناگر آبی با اندازه بدن (طول کل و وزن بدن) انجام شد، مشخص شد که بین غلظت فلز مذکور با اندازه بدن خرچنگ ارتباط کاملأ معنی داری از لحاظ آماری وجود داردP<0.05)). بطوریکه با افزایش طول و وزن بدن غلظت این فلز نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

خرچنگ شناگر آبی ، فلز سنگین ، زنجیره غذایی ، زیست سنجی