مدل سازی متوسط دمای روزانه با استفاده از روش برنامه ریزی بیان ژن (مطالعه موردی: ایستگاه درزیکلا حوضه آبریز کسیلیان)

پیش­بینی دما به عنوان یکی از مهمترین پارامتر­های اقلیمی در حوزه­های مختلف مدیرت منابع آبی و طبیعی، خشکسالی­ها، مطالعات زیست محیطی، خطر سیلاب، کمبود مواد غذایی، گسترش آفات و بیماری­ها، و به ویژه کشاورزی از اهمیت ویژه­ای در تعیین سیاست­های آینده جهت بهینه­سازی این منابع و صرف هزینه­ها برخوردار است. در تحقیق حاضر از روش جدید برنامه­ریزی بیان ژن جهت پیش­بینی متوسط دمای روزانه ایستگاه درزیکلا­حوضه آبریز کسیلیان واقع در استان مازندران در دوره آماری 1384 تا 1388 استفاده شد. جهت بررسی و ارزیابی نقش حافظه در افزایش یا کاهش دقت، الگوهای ورودی متعددی به سیستم وارد شد ودر نهایت مشخص گردید که با افزایش حافظه دقت مدل­سازی نیز افزایش می­یابد به طوری که بیشترین دقت در الگوی سوم به دست می­آید و سپس با افزایش حافظه از دقت مدل­سازی کاسته می­شود. نتایج نشان داد که مدل برنامه­ریزی بیان ژن به ترتیب با دارا بودن ضریب همبستگی و جذر میانگین مربعات خطای 961/0 و(°C) 13/2 در مرحله آموزش و 946/0 و (°C)28/2 در مرحله تست از دقت قابل قبولی در پیش­بینی متوسط دمای روزانه برخوردار است. رابطه ریاضی مستخرج از مدل نیز در مقاله ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

آموزش ، برنامه­ریزی بیان ژن ، تست ، کسیلیان