بررسی نقش طراحی محیط در کاهش و کنترل آلاینده های صنعت سیمان (مطالعه موردی: سیمان خوی)

صنعت سیمان از جمله صنایع پر مصرف انرژی محسوب می شود که در فرآیند توسعه از صنایع کلیدی به شمار می آید. طبق آمار موجود 15-12 درصد مصرف انرژی در دنیا در بخش صنعتی، مربوط به کارخانه تولید سیمان است. مصرف انرژی (به صورت مختلف اعم از حرارتی و الکتریکی) با انتشار آلاینده ها و پدیده های زیست محیطی همچون گرم شدن جهانی کره ی زمین و تغییرات اقلیمی عجین است. در واقع این صنعت مسئول 5 درصد ازآلودگی های زیست محیطی در جهان می باشد. این صنعت اگرچه طی سال های اخیر با نوسازی تجهیزات و ماشین آلات خود سعی کرده استانداردهای زیست محیطی لازم را کسب کند، اما باز هم به عنوان یکی از مهمترین عوامل آلودگی هوا محسوب می شود. از این رو یکی از مسائل و مشکلات اساسی کارخانجات سیمان انتشار بیش از حد مجاز آلاینده ها به خصوص دی اکسید گوگرد، اکسیدهای نیتروژن و ذرات گرد وغبار ناشی از مصرف سوخت های فسیلی از جمله مازوت می باشد. طراحی محیط با بکارگیری امکانات اکولوژیک محیطی این قابلیت را دارد که بخش قابل توجهی از این آلاینده ها را جذب کند. بر این اساس پیامدهای زیست محیطی انتشار آلاینده ها را به حداقل برساند. در این مقاله با استفاده از GIS به بررسی کاربری های پیرامون کارخانه سیمان پرداخته و الگوی انتشار آلاینده ها شناسایی و در نهایت الگوی طراحی محیط با استفاده از گونه های محیطی برای کاهش آلاینده های محیطی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، طراحی محیط ، آلودگی هوا ، سیمان