امکان سنجی استفاده از بیو پلیمر طبیعی آلژینات سدیم به عنوان منعقدکننده پسابهای نفتی

جایگزینی پلیمرهای طبیعی با پلیمرهای سنتزی به این علت حائز اهمیت است که پلیمرهای طبیعی دارای خاصیت تجزیه زیستی بوده و به محیط زیست آسیبی نمی­رسانند در حالی که پلیمرهای شیمیایی فاقد این خصوصیت بوده و برخی از آنها موجب سرطان­زایی و جهش ژنیتیک در انسان می­شوند. در این مقاله هدف اصلی بررسی امکان استفاده از یک بیوپلیمر طبیعی بنام آلژینات سدیم بعنوان یک منعقد کننده مناسب با کارآیی بالا در جهت کاهش استفاده از مواد شیمیائی در تصفیه پساب­هایصنعتی می­باشد، بطوریکه مقدار مواد شیمیائی لجن بحداقل برسد تا دفن آن در زیر خاک از جنبه زیست محیطی، کمترین آسیب ها را متوجه طبیعت گرداند. کارآیی آلژینات سدیم در انغقاد پساب های نفتی با استفاده از روش آزمون پیمانه در شرایط متفاوت غلظت، دما، pH و اختلاط با یکدیگر مقایسه گردید. به طوریکه در یک نمونه پساب با غلظتCOD برابر 410میلی­گرم در لیتر،TSSبرابر 91میلی­گرم در لیتر و کدورت برابر NTU33، در صد حذفCOD برابر %98/40،در صد حذف کدورت برابر %24/84 و در صد حذف TSS برابر %77/80 می باشد. بطوریکه آلژینات سدیم با غلظت های 70 میلی­گرم در لیتر در5 pH =، در دمای 20 درجه سانتی­گراد و با دور اختلاط سریع rpm 300 مناسب­ترین راندمان و کارآیی از لحاظ حذف کدورت، حذف TSSو حذف COD را دارد.نتایج، کارایی آلژینات سدیم را به عنوان منعقد کننده در واحد تصفیه پساب پالایشگاه نفت بندرعباس نشان می­دهد.

کلیدواژه ها:

آلژینات سدیم ، پساب نفتی ، بیوپلیمر ، منعقدکننده