نقش انرژی زمین گرمایی در توسعه پایدار ایران

باتوجه به مفهوم توسعه پایدار،تحولات جهانی در زمینه توجه به حفظ محیط زیست و فناپذیر بودن منابع فسیلی، گرایش به استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر را سرعت بخشیده و روز به روز توجه بیشتری را به خود معطوف میکند. در این مقاله انرژی زمین گرمایی به عنوان یکی از انرژی های نو و تجدید پذیر مورد بررسی قرار میگیرد.انرژی های نو از آن جهت اهمیت دارند که جایگزین خوبی برای سوختهای فسیلی می باشند. سوخت های فسیلی دارای نرخ بالایی از آلایندگی زیست محیطی و آب و هوایی و همچنین تجدید ناپذیر می باشند. نرخ جمعیت ونیاز صعودی بشر به انرژی بررسی،لزوم استفاده از منابع انرژی های نو و تجدید پذیر را با توجه به سه شاخص محیطی ،اقتصاد واجتماعی را ضروری میسازد،دراین پزوهش به بیان منشا انرژی زمین گرمایی و مقایسه آن با دیگر انرژیهای نو وفسیلی براساس شاخصهای پایداری و سهم کاربردی آن پرداخته شده است. ایران یکی از کشورهایی است که دارای پتانسیل بالقوه بالایی از نظر انرژی زمین گرمایی میباشد و برروی کمربند انرژی زمین گرمایی واقع شده، به طوریکه با داشتن منابع بسیار غنی به عنوان یکی از بیست کشور نخست دارای منابع انرزی زمین گرمایی شناخته شده اما با این وجود تنها 100 مگاوات برق زمینگرمایی تا پایان سال 1396 بهرهبرداری خواهد شد درنتیجه بایستی در برنامه ریزی ها وسیاست گذاریهای انرژی کشور، جایگاه ویژه ای را برای آن اختصاص داد .

کلیدواژه ها:

انرژی زمین گرمایی ، شاخص ها ، منابع در ایران ، کاربرد ، تولید برق