مفاهیم تعاریف و چارچوب نظری طراحی محله خود کفا با رویکرد پدافند غیر عامل

محلات شهری و فضاهای شهری موجود در آن را اگر بطور کلی حاصل محصوری کالبدی بخشی از مجموعه زیستی بدانیم که متناسب فعالیتها صورت می پذیرد نیاز به طراحی خاص با استفاده از ابزار طراحی چون دیواره یا بدنه سازی اختلاف سطح، درخت کاری، ایجاد، موانع، بهره گیری از انواع مصالح، گشایش یا تغییر مصالح، خواهیم داشت بررسی و تحلیل ناسازگاری فعالیتها ضرورت تجمع و تفرق کانونهای حیاتی امکانسنجی چندعملکردی مجموعه ها اولویت بندی با کمترین تغییر در بافت و امثال آن با مداخله خلاقانه می تواند بخش مهمی از آن را اصلاح نماید. امروزه با روشهای راهبردی موضعی موضوعی بازسازی حفاظتی امنیتی، بهسازی، نوسازی، مقاوم سازی کلی و جزئی آموزش همگانی با مشارکت شهروندان به مداخله تحلیل و طراحی فضاهای شهری در محلات شهری در زمینه پدافند غیر عامل پرداخته می شود مجموعه تدابیری که منجر به رویه ای خاص از تحلیل و طراحی در مقابل مخاطرات فزاینده ای که جامعه انسانی را به سختی و مشقت می اندازد. خواه در فرایند عملکرد دستگاه های دولتی و غیر دولتی، شهرداری، عموم و یا نیروهای دفاعی رویکرد پایه ای در مطالعات و تحلیل فضای شهری موجود در محلات شهری محسوب می شود این پژوهش سعی در ارائه مفاهیم، تعاریف و چارچوب نظری طراحی محله خودکفا با رویکرد علمی کاربردی پدافند غیر عامل که محصول تلفیقی از مطالعات کتابخانه ای و تجزیه وتحلیل شرایط بحران را دارد. . همچنین بررسی جامع دیدگاه ها و نظریات موجود در زمینه ملاحظات پدافند عیر عامل و ارتباط آن خود با خودکفایی محلات شهری، تعیین الگوهای مناسب طراحی شهری در راستای خودکفایی محلات و با در نظر گرفتن ملاحظات پدافند غیر عامل و تعیین شاخصهای مناسب در این زمینه و مدلسازی این شاخصها از دیگر جنبه های نوآوری این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

محله ، خودکفایی ، پدافند غیر عامل ، بحران