ضرورت استفاده از شعر و ادب فارسی در معماری فضاها و اماکن شهری

بررسی رابطه معماری و ادبیات در برهه کنونی، که معماری مان رو به افول است و ادبیات نیز به همین سمت و سو می رود می تواند مسائل مختلفی را برایمان روشن سازد. در صورت داشتن یک ادبیات قوی، می توانیم معماری قوی نیز داشته باشیم و برعکس. فضاهای عمومی شهری مکانهای هستند که به عموم مردم تعلق داشته و نیاز ذاتی شهروندان را به برقراری روابط اجتماعی در درون شهر فراهم می آورند. اما متاسفانه امروزه این فضاهای عمومی انباشته از هرج و مرج و عوامل مزاحم بصری، شنیداری و رفتاری گوناگونی است که شهروندان را به نوعی دچار اشفتگی روحی و جسمی کرده است سوالی مطرح می شود این است که چگونه می توان به زیباسازی فضاهای شهری پرداخت؟ یکی از راه های که می تواند تا حدود زیادی به شهر روح و نشاط ببخشد. ورود هنر و ادبیات به فضاهای شهری است واژه ی هنر عمومی معمولا برای آثار هنری و ادبی بکار می رود که با هدف خاصی طراحی شده در فضاهای عمومی شهر برای دسترسی عمومی قرار داده شده اند. استفاده از هنر عمومی در شهر در مرحله ی اول کمبودهای جدی در حوزه ی سیما و منظر شهری را حبران می کند و در مرحله ی دوم به ایافی نقشهای فرهنگی و اجتماعی می پردازد. هنرهای بسیاری را می توان ذکر کرد مانند هنرهای تجسمی، شعر، نقاشی دیواری و.. که می تواند در فضاهای شهری کارکرد مناسب و ارزشمند داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ادبیات و هنر ، معماری ایرانی - اسلامی ، فضاای شهری ، کمبودهای جدی