نقش مواد و مصالح ساختمانی پایدار در جذب و ذخیره انرژی های تجدید پذیر (نو) در ساختمانهای مسکونی ایران

معماری ایران همانند معماری سایر ملت ها و فرهنگها سازماندهی آگاهانه فضاست. سازماندهی : اقدامی فرآیندی و پردازشی است. یکی از عواملی که در این فرآیند نقش مهمی ایفا می کند مواد و مصالح ساختمانی است. در سالهای اخیر احداث و تخریب ساختمنها همواره هزینه های هنگفتی را به خود اختصتص داده و صرف انرژی های فراوانی را موجب شده است. ( تقریبا پنجاه درصد از همه منابع مصرفی کره زمین در حوزه ساختمان بکار می رود). صرف انرژیهای زیاد و رویارویی با حجم بالای نخاله ها و پسمانهای ساختمانی معضلی است که بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورمان ایران را با مشکلات زیست محیطی مواجه ساخته است. مساما استفاده از مواد و مصالح پایدار ( تجدید پذیر ) به میزان زیادی می تواند هم به لحاظ قابلیت استفاده مجدد در بنا ، تجزیه و بازگشت به چرخه طبیعت ، سازکاری با محیط زیست و نیز به لحاظ صرفه جویی در مصرف انرژی ، جذب و ذخیره و بکارگیری انرژیهای طبیعی ، راهکاری جهت برون رفت از این معضل باشد. و از آنجائیکه یکی از منابع مهم برای استخراج اصول معماری پایدار ، ارزشهای پیدار نهفته در معماری سنتی هر منطقه است. و کشور ایران نیز در این خصوص دارای منابع بسیا غنی می باشد . بنابراین در این مقاله سعی گردیده به جستجوی جنبه های کالبدی و محیطی موجود در این بناها (بالاخص مواد و مصالح ساختمانی پایدار استفاده شده در آنها) در اقلیمهای چهارگانه پرداخته تا با بررسی و تحلیل آنها با توجه به خواص ، نوع جنس و محل کاربردشان در بنا بتوانیم به نقش و کترکردشان در جذب ، ذخیره و نگاهداشت انرژی های تجدید پذیر (نو) و در نهایت بکارگیری این انرژی در ساختمان دست یابیم. دلیل انتخای=ب خانه های سنتی وجود پتانسیل مناسب در عناصر کالبدی این بناها در بهره گیری از انرژیهای پاک است. روش گرد اوری اطلاعات در این مقاله ترکیبی از روش کتابخانه ای و میدانی است.

کلیدواژه ها:

انرژیهای تحدید پذیر ( نو ، پاک) ، ذخیره (نگاهداشت) ، انرژی ، مواد و مصالح پایدار ، معماری پایدار ، ساختمانهای مسکونی