مقایسه روش های MCDM در راستای توسعه منابع تجدیدپذیر در ایران

مهم ترین علت عدم دستیابی به اهداف تعیین شده در برنامه های توسعه ایران ، به ویژه برنامه توسعه چهارم ، در حوزه بهره برداری از منابع تجدیدپذیر انرژی را می توان منوط به نبود برنامه ریزی کافی و درآمد در مرحله انتخاب پروژه های مربوطه دانست. به علاوه ، اکثر مطالعات صورت گرفته در حوزه پروژه های تجدیدپذیر در ایران به ارزیابی حامل های انرژی به صورت کاملاً مجزا و براساس دو معیار کلی پتانسیل جغرافیایی و نرخ سرمایه گذاری اولیه محدود می شوند. این در حالی است که با توجه به تحقیقات صورت گرفته در کشورهای پیشرفته دنیا و تعداد بسیار اندکی از مطالعات ملی ، در اولویت بندی پروژه های تجدیدپذیر و لذا انتخاب گزینه برتر از دیدگاه سرمایه گذاری نمی توان به بررسی جداگانه منابع و معیارهای کلی نامبرده اکتفا کرد و نیاز به کاربرد آنالیز چندمعیاره به عنوان ابزاری مناسب در فرآیند تصمیم گیری است. با تکیه بر مطالعات یاد شده ، تمرکز پروژه حاضر بر مقایسه نتایج حاصل از چند مدل متداول تصمیم گیری چندمعیاره در جهت رتبه بندی منابع تجدیدپذیر انرژی با در نظر گرفتن سرمایه گذاران بخش خصوصی به عنوان بازیگران کلیدی خواهد بود تا از آن طریق کاراترین روش (ها) به منظور پشتیبانی و یا اصلاح تصمیمات حاضر متخصصین و افزایش بهره وری پروژه های مربوطه در کشور ایران شناسایی گردد.

کلیدواژه ها:

منابع تجدیدپذیر انرژی ، روش های تصمیم گیری با معیارهای چندگانه ، رتبه بندی