وضعیت میادین مشترک در مناطق تحدید حدود نشده و تحدید حدود شده مرزی و موافقتنامه های مناسب جهت توسعه منابع نفت و گاز در هر یک از این مناطق

مسلم است که مرزها همواره تعیین کننده حدود حاکمیت کشورها هستند. وجود دارد مواردی که بین دو یاچند کشور در مورد یک قلمرو خاص اعم از خشکی یا پهنه آبی اختلاف بر سر مالکیت بوجود آمده و این دعویادعای حاکمیت این دولتها یا فیصله یافته یا کماکان ادامه دارد. این اختلاف در جوامع گذشته و سنوات پیش از بوجود آمدن جامعه مدرن و تاسیس حقوق بین الملل بصورتهای مختلف از قبیل جنگ و یا مبادله سرزمین با سرزمینی دیگر و ...حل و فصل می گردید النهایه امروزه این اختلافات بین دولتها در دیوان بین المللی دادگستری قابل حل می باشد و تا قبل از صدور رای دیوان، ادعای مالکیت هر یک از اطراف دعوی می تواند صحیح باشد. مسأله زمانی حساس تر می شود که این محدوده مورد اختلاف، از مناطقی که دارای منابع غنی از لحاظ اقتصادیست باشد. مثلا دارای معادن خاص و یا منابع نفت و گاز با ذخیره بالا باشد که این مدعیان مالکیت را از صبوری تا صدور رای دیوان معذور داشته و اطاله دادرسی در دیوان نیز مزید بر علت گردیده ایشان را وادار به دخالت و عزم تصرف در منطقه و بعضا سوق دادن ایشان به رفتار قهقرایی قبل از تشکیل جامعه متمدن می نماید. از آنجا که انعقاد موافقتنامه تحدید حدود مرزی علی العموم در اینگونه موارد بسیار سخت می نماید و در حقیقت نتیجه این موافقتنامه همان رای مورد انتظار صادره از دیوان بین المللی دادگستری خواهد بود که مسأله به آن ارجاع گردیده، لذا حقوقدانان و سیاستگذاران کشورها وفق رویه بین المللی در اینگونه موارد بهترین گزینه و راه حل را مشخص نمودن منطقه مورد اختلاف به عنوان منطقه توسعه مشترک عنوان نموده اند.