پیشنهاد ترکیب بهینه ی سبد سوخت حمل ونقل جادهای ایران

مقالهی حاضر، به ارائهی نتایج مدلسازی جریان انرژی و بهینهسازی آن در بخش حملونقل جادهای کشور میپردازد. بدین منظور ابتدا کلیهی سیستمهای حمل و نقل به صورت یک شبکهی یکپارچه مدل گردیده و سپس با شبیهسازی و بهینهسازی جریان انرژی در این شبکه، الگوی بهینهی فنی اقتصادی حمل و نقل جادهای کشور پیشنهاد میگردد. نتایج حاصل نشان - میدهد که با تغییر ترکیب تکنولوژی در افق زمانی 52 سالهی منتهی به سال 8041 ، میتوان به کاهش 40 درصدی و 44 درصدی مصرف سوختهای بنزین و گازوییل دست یافت که بیشترین کاهش، از تغییر ترکیب تکنولوژیهای اتوبوس گازوییلی، سواری بنزینی، کامیون سنگین گازوییلی، کامیون سبک گازوییلی، وانت بنزینی و مینیبوس گازوییلی بدست میآید. مطابق الگوی پیشنهادی، با افزایش سهم انرژیهای جایگزین از میزان کنونی0/4درصد به میزان متوسط 32درصد میتوان شاهد کاهش 60 درصدی هزینههای کل سیستم حمل و نقل بود. در این میان مدل به توسعهی تکنولوژیهای CNG سوز حمل مسافر اعم از سواری، مینیبوس و اتوبوس، تکنولوژیهای LNG سوز حمل بار اعم از کامیونهای سبک و سنگین و کامیونهای CNG سوز اعم از سبک و سنگین ، توجه و تمایل ویژهای ابراز میدارد. در انتها به دلیل محتمل بودن تغییرات فنی، اقتصادی و اجتماعی در بلندمدت و تغییر فرضهای مدلسازی و همچنین به منظور حصول اطمینان از پایداری سیاستهای تدوین شده، مطالعهی تحلیل حساسیت به انجام رسیده است. نتایج تحلیل حساسیت نشان میدهد که تغییر قیمتهای انرژی، افزایش تقاضای حمل و نقل در حد 84 % و در نهایت، افزایش هزینههای سرمایهگذاری تکنولوژیهای جایگزین و ایستگاههای سوخت مربوطهدر خلال افق 52 ساله، نتایج مدل را دچار تغییرات عمدهای نمیکند.

کلیدواژه ها:

گزینش فنآوری ، حمل و نقل جادهای ، شبکهی مرجع انرژی ، مدلEFOM-ENV ، مدلسازی سیستم انرژی