مکانیزم های روانشناختی رشد اخلاق

مقاله حاضر پژوهشی است پیرامون رشد اخلاق در کودک، که با رویکردی روانشناختی نگاهی مقایسه ای به نحوه رشد و بالندگی اخلاق در کودکان می پردازد. در روانشناسی اجتماعی، مکاتب مختلفی به موضوع اخلاق توجه نشان داده و در آن زمینه به بحث و تفحص پرداخته اند. مروری بر ادبیات اخلاق از نظر تاریخچه ای نشان می دهد که عامل کلیدی و اصلی در جهت تعریف مبحث اخلاق در این مکاتب، عقیده زیربنایی یا دیدگاه فلسفی آنها درباره ماهیت انسان است. در این زمینه سه دیدگاه فلسفی قابل تشخیص است که عبارتند از: الف-انسان به طور فطری موجودی بدسرشت است. ب-انسان به طور فطری موجودی نیک سیرت است. ج-انسان به طور فطری نه بد است و نه خوب. هر یک از دیدگاه های فوق با توجه به مبانی اعتقادی که دارند، تعریفی برای اخلاق ارائه داده اند. هر یک از 3 دیدگاه فوق تعاریف منحصر به فردی در زمینه رشد اخلاقی کودک ارائه داده اند که دربرگیرنده نقاط قوت و ضعف منحصر به فردی نیز می باشند، و هیچ کدام به طور مطلق نمی توانند مورد قضاوت قرار گیرند. جهت آموزش اخلاق کاربردی و کمک به رشد و بالندگی اخلاق در کودک بهترین روش درنظر گرفتن فاکتورهای مختلف اثرگذار بر نحوه زندگی و همچنین رشد و بالندگی فرد می باشد.

کلیدواژه ها:

سرشت ، رشد اخلاقی ، دیدگاه فلسفی ، روانشناسی