بررسی نقش توزیع ثروت در رفاه اجتماعی مبتنی بر مدل فضای قندی

در این مقاله به بررسی کاربرد مدل فضای قندی در شبیه سازی جامعه مصنوعی وهمچنین تحلیل و بهینه سازی توزیع ثروت و نقش توزیع ثروت دررفاه اجتماعی پرداخته شده است. هدف این پژوهش تجزیه و تحلیل چگونگی افزایش ثروت در جامعه و رسیدن به بقاء ورفاه اجتماعی می باشد.یافته ها و نتایج حاصل از بررسی و ارزیابی مدل هایی که تا کنون در زمینه توزیع ثروت در جامعه مصنوعی مطرح شده اند این است که مشارکت و همکاری عامل ها با یکدیگر در جامعه نقش اساسی درافزایش برابری و رفاه اجتماعی داشته است.همچنین اگر هر چه سریعتر میانگین ثروت عامل ها در جامعه به یک پایداری نسبی برسد موجب کاهش مرگ ومیر ناشی از گرسنگی عامل ها خواهد شد که این امر خود بقاء عامل ها را در پی دارد.علاوه بر این اگر برای توزیع مجدد ثروت ازکمک های داوطلبانه و گرفتن مالیات بر درآمد استفاده شود برقراری عدالت در جامعه محقق خواهد شد.نتایج بدست آمده نشان داد که اگر از معادلات برای بهینه کردن ساختار مالیاتی استفاده گردد یک مجموعه راه حل ها با داشتن الویت برای مسئله بهینه ساز ارائه می دهد. که این الویت ها به تعداد مرگ و میر ها و میزان مالیات جمع آوری شده بستگی دارد. در حالیکه روش اکتشافی بر خلاف روش معادلات فقط یک راه حل برای مسئله بهینه ساز پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

مدل فضای قندی ، جامعه مصنوعی ، توزیع ثروت ، رفاه اجتماعی