بیوگاز در ایران : گذشته ، حال و آینده

بیوگاز یکی از انرژیهای نو محسوب میشود که علیرغم اینکه شواهد زیادی از وجود و استفاده از آن در سالهای دور در کشومان می باشد هنوز جایگاه مناسب و در خور توجهی نرسیده است . در این مقاله ابتدا نگاهی به تاریخچه بیوگاز در جهان شده و سپس سیستم های مختلف بیوگاز در جهان بررسی می گردد. کشورهایی که پیشگام این امر می باشند و نیز آنها که همچون هند و چین آنرا بعنوان یکی از منابع بزرگ تامین انرژی کشور خود قرار داده اند و توسعه بخشیده اند. ایران اولین تجربه استفاده از بیوگاز را در زمان شیخ بهایی (1031-953 ه . ق ) داشته که خیلی پیش تراز کشورهایی است که در حال حاضر پرچمداران این عرصه می باشند. به مرور سیستمهای بیوگاز دیگری در مناطق مختلف کشور راه اندازی می شود و به نظر می رسد یک ارگان مشخص پیگیری آنرا به عهده دارد ، اما کم کم با توسعه و رشد انرژی فسیلی در کشور ، بیوگاز به حاشیه رانده شد و تنها در طرحهای تحقیقی و دانشگاهی بکار رفت و این منبع خدادادی و فراوان که می توانست در این مملکت به بهترین نحو استفاده شود و منبع تامین انرژی مناطق دوردست و صعب العبور قرار گیرد ، در ورطه زمان کم ارزش شد. لذا بررسی دلایل عدم توجه به این منبع انرژ ی پاک و ارزان قیمت در کشور می تواند راهگشای این امر باشد که با رفع مشکلات و موانع ، توسعه و رونق یابد. مهمترین عوامل بازدارنده در توسعه بیوگاز ایران ارزان بودن انرژی ، نبودن مرجع و متصدی مشخص و واحد ، عدم مشارکت مردم وآموزش و آگاهی کافی در مورد بیوگاز می باشد.

کلیدواژه ها:

بیو گاز ، انرژیهای نو