نگاهى به مبارزات سید ابوطالب حسینى شیرازى مجتهد در عصر مشروطه و ایام جنگ جهانى اول

انقلاب مشروطیت ایران فراز مهم و سرنوشت ساز تاریخ ایران است که اهداف آن را از دوجهت مى توان مورد بررسى قرار داد. نخست اهداف ضد استبدادى و دیگر اهداف ضد استعمارى آن. پیشگامىِ حضور و فعالیت علما و مراجع در این نهضت بر اساس آموزه هاى دینى براى حفظو حراست از کیان اسلامى به وقوع پیوسته است. در دوره ى جدید تاریخ ایران که با رسمیت شناختن تشیع از روزگار صفویه به این سو با هویت شیعى، علما و مراجع نقش مهمى در حفظ وحراست از هویت جدید و پاسدارى از دست آوردهاى فرهنگى و مذهبى آن داشته اند. مهم ترین حضور علما در تحولات سیاسى ایران به دور دوم جنگ هاى ایران و روس باز مى گردد که باصدور احکام متعدد جهاد بر علیه روس هاى متجاوز توام 3 بود. واقعه ى قتل گریبایروف، نهضت تنباکو... و نهضت مشروطیت از دیگر فرازهاى حضور و نقش علما و مراجع در تحولات سیاسى ا یران است. هم چنان که در تهران، نهضت اسلامى مشروطه با پیشگامى علما و مراجع، با اهداف ضد استبدادى و ضد استعمارى به راه افتاد، در مناطق مختلف هم این پیشگامى قابل مشاهدهبود. در تبریز علماى بزرگى چون: آیت الله سید ابوالحسن انگجى، میرزا صادق آقا مجتهد، میرزا حسن آقا مجتهد، پیشگام نهضت بودند. 1 در اصفهان هم آقا نورالله اصفهانى، چنین نقشىداشته است. 2 شیراز هم از کانون هاى مهم و قابل بررسى در این نهضت است که بر آن هستیم در این مقاله نگاهى به مبارزات یکى از علماى مجاهد آن سامان یعنى آیت الله سید ابوطالب حسینىهاشمى شیرازى 3 و پسرش آیت الله سید نورالدین حسینى شیرازى داشته باشم. سید ابوطالب، فرزند سید محمدهاشم حسینى شیرازى است که تحصیلات علوم دینى خود را در سامرا آن جامداده و در سال 1316 ه.ق به شیراز بازگشته و مرجع عامه ى مردم شد. در شیراز به رفع و رجوع امور شرعى مردم و اقامه ى نماز پرداخت تا آن که در سال 1342 ه.ق درگذشت