بررسی پدیده ذخیره سازی دی اکسید کربن جهت بهینه سازی ازدیاد برداشت نفت

مطالعات محیط زیستی نشان می دهد دی اکسید کربندر حدود 64 درصد از کل گازهای گلخانه ای را شامل می شود و علت اصلی افزایش دمای زمین و تغییرات آب و هوایی می باشد. تلاش برای کاهش میزان گازهای گلخانه ای در جو زمین یکی از مسائل مهم در بسیاری از صنایع از جمله صنعت نفت وگاز است. فرآیند ذخیره سازیگاز دی اکسید کربن در مخازن نفتی و گازی راه حلی مناسب برای مدیریت انتشار این گاز و جلوگیری از ورود آن به جو می باشد، از طرفی با توجه به کاهش بازدهی چاه های نفت کشور در سالهای اخیر، صیانت ازاین مخازن و تزریق به موقع انواع گاز به آنها ضروری شده است. در این مطالعه تزریق پیوسته دی اکسیدکربن به منظور بهینه سازی دی اکسید کربن ذخیره شده و بازیافت نفت تولیدی در یکی از مخازن نفتی ایران با استفاده از نرم افزاراکلیپس300 انجام شده که برای بهینه یابی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. مهمترین پرسش مطرح شده در این پروژه چگونگی تاثیر مکان چاههای تزریقی، مکان و طول مشبک کاری آنها بر میزان ازدیاد برداشت و دفع گاز دی اکسید کربن است.مسئله مکان یابی روی چاه تزریقی شماره (9) انجام شده و اثراین عامل و همچنین طول و مکان مشبک کاری بر روی میزان ذخیره گاز و ازدیاد برداشت نفت مشخص گردید. به طوری که به ازاءگرید (24,7) ماکزیمم مقدار نفت برداشت شدهحاصل شد و پس از اجراهایهای متعدد بهترین مکان مشبک ها که بیشترین بازده ی تولید نفت را دارا باشد، یافته که همان لایه ی اول می باشد و فاصله ی مشبک ها حدودا برابر با 77 فوت گزارش می شود.

کلیدواژه ها:

ذخیره سازی دی اکسید کربن ، ازدیاد برداشت نفت ، اکلیپس300 ، بهینه سازی مکان چاه های تزریقی