جهانی شدن اقتصادی و تاثیر آن بر روند توسعه کشورها

جهانی شدن اقتصادی را میتوان به منزله جدید ترین نسخه ی سرمایه داری تعبیر کرد.می توان گفت که سرمایه داری،فرصت هایی (مثلا ارتباطات،سرعت و کارامدی) را غضب کرده که جهانی شدن برایش فراهم ساخته و دراین اثنا،قوی تر و کاراتر هم شده است. مورخان، قدمت سرمایه داری را به چندقرن قبل نسبت می دهند.برای نمونه، و دیازآرناس ردپای آن را تا سرمایه داری مرکانتیلیستی قرن پانزدهم در روزگاری دنبال کرده که اسپانیا و پرتغال بر دریاها حکم می راندند. پس از این دیدگاه،می توانیم جهانی شدن را تداوم یک سنت تاریخی طولانی تعبیر کنیم؛ اما خصایص اصلی سرمایه داری کدام اند؟ ویل هارتون و آنتونی گیدنز سه شاخصه ی اصلی برای سرمایه داری بر می شمارند :اول،نظامی از مالکیت خصوصی دارایی است؛ دوم، فعالیت های اقتصادی را نشان های قیمتی هدایت می کنند که در بازارها تعیین می شوند؛ و سوم، انتظار دارد که انگیزه کنش، جستجوی سود باشد و به آن بستگی دارد. چامسکی به عنوان لیبرتارین سوسیالیستی که در دوران کودکی شاهد رنج بیکاران شهری آمریکایی بوده،مدت های طولانی مخالف (سرمایهداری چپاولگر)بوده است. در اوایل سال 1973 نوشت که این (نظامی مناسب) برای نیمه ی قرن بیستم نیست. قادر به تحقق نیاز های بشری نیست که تنها در چارچوبی جمعی بروز می یابند و مفهوم مرد رقابت جویش را مطرح کرد که فقط به دنبال بیشینه سازی ثروت و قدرتی است،خودش را تسلیم رابطه بازار،استثمار و اقتداری بیرونی می کند و به ژرف ترینتعبیر ضد بشری و غیر قابل تحمل است . طرفدارن جهانی شدن می خواهند دنیا را به یک بازار جهانی بزرگ تبدیل کنند .در نتیجه به نظر می رسد جهانی شدن، قدرت کشورها در کنترل بر سرنوشتشان باشد و تصمیمات اساسی را بیش از پیش مقالات بلند پایه در سطح جهانی اتخاد می کنند.این مقاله به بررسی جهانی شدن اقتصادی و اثرات آن بررونداقتصادی کشور های جهان اشاره دارد.