بهینهسازی توربوکمپرسور ایستگاه افزایش فشار گاز طبیعی به کمک الگوریتم ژنتیک بر اساس مدل شبکه عصبی مصنوعی بهینهشده با الگوریتم ژنتیک

افت فشار در خطوط انتقال طولانی گازطبیعی لزوم استفاده از توربوکمپرسورها در ایستگاههای تقویت فشار را جهت جبرانکردن افت فشار امری اجتناب ناپذیرکردهاست، دستیابی به بهترین عملکرد وربوکمپرسور با توجه به شرایط کاری مختلف مستلزم داشتن مدل مناسب از رفتار آن و بهینهسازی این مدل است. به منظور انجام این کار در این مقاله از یک مدل محاسباتی مناسب مبتنی بر شبکههای عصبی مصنوعی دارای چهار نرون در لایه مخفی اول و شش نرون در لایه مخفی دوم بهینه شده با الگوریتم ژنتیک استفاده شد. سپس با استفاده از مدل فوق نقطه بهینه عملکرد توربوکمپرسور توسط الگوریتم ژنتیک با تابع هدف بر اساس مقدار معکوس راندمان بدست آمد، بدین صورت که پس از 3000 نسل مقدار تابع هدف از مقدار 1258325 به مقدار 132/8کاهش یافت، که این مقدار مبین مقدار بیشینه راندمان برابر 19/6است. نقطه با راندمان بیشینه در این مقاله به عنوان نقطه طرح تعریف شدهاست. در نهایت در نقطه طرح به بررسی اثر هریک از پارامترهای ورودی بر روی عملکرد توربوکمپرسور در نقطه طرح پرداخته شد. این محاسبات برای یک یک توربوکمپرسور آلستوم-زیمنس استفاده شدهاست.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، بهینهسازی ، توربوکمپرسور ، شبکههای عصبی مصنوعی ، گاز طبیعی