بررسی نقش خصوصیات اکولوژیک در استقرار پوشش گیاهی و احیاء بیولوژیک خاکهای شور و سدیمی دشت حسین آباد ملایر

این تحقیق به منظور یافتن ارتباط بین خصوصیات اکولوژیک مانند عمق آب زیر زمینی، ارتفاع از سطح دریا ، درصد شیب و خواص ادافیکی با نحوه پراکنش گیاهان مرتعی شور روی در دشت حسین اباد ملایر انجام شد. مطالعه پوشش گیاهی با استفاده از روش تلفیقی بوم – جامعه شناسی گیاهی موسوم به اکوفیتوسوسیولوژی صورت گرفت . به کارگیری روش چهره شناسی، ترکیب رستنی ها و بوم شناسی (فیزیونومیک – فلوریستیک – اکولوژیک) امکان تعیین تیپهای اصلی و فرعی گیاهی و محل استقرار قطعات نمونه را میسر ساخت به منظور آگاهی از وضعیت خاکهای منطقه، نمونه گیری از خاک در مکانهای شاخص هر تیپ گیاهی صورت گرفت . تجزیه و تحلیل اطلاعات گیاهی با کمک نرم افزار آنافیتو و روشهای C.A.H , A.F.C انجام گرفت و بر این اساس تعداد 10 تیپ گیاهی تفکیک گردید. آزمایشات خاک منطقه انجام و اطلاعات مربوط به ابهای زیر زمینی گرداوری شد. بدین ترتیب امکان برقراری بین این خصوصیات با تیپهای گیاهی مهیا گردید. به کمک این اطلاعات توصیه ها و پیشنهادات مناسب و علمی در ارتباط با پروژه های اصلاح و احیاء بیولوژیک مناطق شور و سدیمی دشت حسین آباد ملایر ارائه گردید. ازمجموعه مطالعات انجام شده ارتباط مشخصی بین خصوصیات خاک نظیر بافت، شوری ، قلیائیت و درصد اهک و همچنین خصوصیات آب زیر زمینی نظیر عمق و شوری آب با پراکنش گونه های مرتعی شور روی بدست امد. بدین صورت امکان توصیه گونه های گیاهی با ارزش مرتعی به منظور تعلیف دام، حفاظت خاک و جلوگیری از فرسایش و استفاده دارویی، مطابق با استعداد و پتانسیل اکولوژیک منطقه فراهم گردیدو نقشه های پوشش گیاهی و خاک شناسی منطقه درمقیاس 1/20000 تهیه و ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

پدولوژی ، اکولوژی ، اکوفیتوسوسیولوژی ، حسین آباد شاملو ، زهکشی ، شور و سدیمی ، احیاء بیولوژیک ، زیستگاه های شور